Jeżeli w podłożu występują grunty różniące sie niewiele pod względem ściśliwości, to mozna przyjąć średnie wartości modułów odkształcenia pierwotnych Eos i wtórnych Es i wykorzystać do obliczenia całkowitego osiadania s fundamentu wzór. Po uwzględnieniu różnej ściśliwości pierwotnej i wtórnej gruntu otrzymamy s=aeo — za0 (1 —v;s) Ob, w którym wartości 0 i przyjmuje sie dla środka fundamentu przy równomiernym rozkładzie naprężeń w jego podstawie lub co os przy obliczaniu osiadań fundamentów sztywnych. Wzory nie uwzględniają wpływu, jaki wywiera na osi...
W przypadku gruntu spoistego uwzględnia się wpływ spójności. Rozwiązanie dla fundamentu jednolitego. Wyznaczenie sił : — według wzoru (Qel+Q2ą), 20 at 2tc+t gdzie: Q 01, 2 tc+t QFHu, 2 zo 3te+zo eł — 3 2tc+zo Rozwiązanie dla fundamentu o stopie poszerzonej. Siły działające na fundament: T-12 — według wzoru. Dla punktu obrotu leżącego powyżej odsadzki (zo < t) zo — c + t2c Dla punktu obrotu leżącego w obrębie odsadzki. Znając zo określa się z równania siły Qi i Q. Dla przypadku zo < to wielkości Q2 i Q” 2 określają wzory: Q. [7-295] Q; 2 (tc+t) Odpowied...
Mur ceglany. Wytrzymałość obliczeniową muru na ściskanie Rm przyjmuje się przy obliczaniu metodą odkształceń plastycznych jak dla murów z cegły zgodnie z normą. Przy stosowaniu metody stanów granicznych wytrzymałość obliczeniową muru Rm otrzymuje się, mnożąc wytrzymałość normową muru R przez odpowiednie współczynniki jednorodności, przyjmowane w zależności od dokładności wykonania ścian i kontroli materiałów. Przy systematycznym badaniu wytrzymałości cegieł i zaprawy oraz przestrzeganiu grubości spoin i dokładności wykonania muru, przyjmuje się wartość w...
